پاسخ حضرت استاد:

بسم الله الرحمن الرحیم
الحمدلله رب العالمین والصلاة والسلام علی سیدنا و نبینا محمد و آله الطیبین الطاهرین المعصومین سیما بقیة الله فی الارضین

مقدمه
۱. برخی مطالب به پشتوانه قدرت رسانه و تبلیغاتِ زیاد تبدیل به باور عمومی می‌شود و وقتی برخلاف آن بشنوند آشفته گشته و به مخالف حمله می‌کنند. در حالیکه شهرت و اکثریت طرفداران، دلیل درستی و حقانیت یک عقیده نیست.
۲. قرآن حکیم برای تشخیص حق از باطل به ما تعلیم می‌دهد که ملاک و معیار "برهان" است.
متاسفانه برخی به جای اقامه دلیل و برهان فریاد می‌زنند که شکل امروزی آن جنجال‌های رسانه‌ایست. این آقایان با تکرار ادعای خود خیال می‌کنند در حال بیان استدلال هستند، به قول سعدی:
دلایل قوی باید و معنوی
نه رگهای گردن به حجت قوی

طریق صحیح و عالمانه این است که اول ادعا را دقیق و کامل بشنویم و در مرحله بعد پس از استماع ادله، شروع به بررسی و نقد دیدگاه و دلایل مطرح شده نماییم.

در پاسخ به سوال حضرتعالی به صورت خلاصه به عرض می‌رسانم:
اولاً معنای کلمه مقدس باید روشن شود:
مقدس یعنی پاک و منزه
قدوس یعنی منزه از هر عیب و نقص
مصدر و ریشه این کلمه از قدس بر وزن قُفل می‌باشد به معنای طُهر.
پس تقدیس یعنی پاک کردن و منزه کردن چیزی از عیب و نقص و قبایح.
ثانیاً بحث در دو حیطه قابل طرح است:
۱. عالم ثبوت و واقع
در حیطه ثبوت یعنی در عالم واقع فقط ذات اقدس الهی است که قداست محض و نور مطلق است و دربرابر آن هیچ وجودی و نوری و قداستی مطرح نیست. در عالم خلقت، حضرت احدیت جاعل نور و ظلمات است. هرآنچه جنبه الهی داشته باشد نورانی و مقدس است و هرآنچه جنبه غیر الهی داشته باشد ظلمانی است.
۲. اعتبارات حقیقی:
نخست باید بدانیم که هیچ عنوانی به غیر از "اسلام" اولاً و بالذات مقدس نیست و باقی عناوین می توانند ثانیاً و به تبع مقدس باشند.
《اَلْإِسْلاَمُ يَعْلُو وَ لاَ يُعْلَى عَلَيْهِ》: اسلام از همه چیز بالاتر است و هیچ چیزی بالاتر از اسلام نیست.
پس هیچ عنوانی ذاتاً ارزشمند و مقدس نیست مثل مسجد.
بنابراین هرگاه این عناوین مقیّد و متصف به وصف "اسلام" گشت به تبع آن مقدس می‌گردند و اگر متصف به اسلام نبود یا ضد اسلامی بود امری غیرمقدس و پلید و پلشت می‌گردد.

دوم باید بدانیم چگونه باید درباره مصادیق این عناوین قضاوت کنیم:
۱. مسجد هرگز مقدس نیست و نمی‌تواند مقدس باشد؛ اگر مسجد، اسلامی گشت مقدس و گرنه مسجد ضرار است و باید آن را خراب کرد.
۲. کتاب مقدس نیست وقتی که بر سرنيزه معاویه و عمرو عاص باشد؛ زیرا موجب گمراهی است، تفسیر قرآنی که مومنان را به گمراهی اندازد از کتب ضاله شمرده می‌شود. قرآن و عترت طاهره، نور ثقلین مقدس است.
۳. زن مقدس نیست؛ زن نوح و لوط وقتی ضد اسلامی شدند پلید و زن فرعون وقتی اسلامی شد یا حضرت مریم مقدس اند.
مرد مقدس نیست اما دست بريده حضرت عباس ع مقدس است.
۴. مهربانی و خشونت مقدس نیست، جنگ و صلح مقدس نیست، اما جنگ از طرف امام حسین ع مقدس و همان جنگ از طرف یزید سراسر پلیدی است.
دفاع دربرابر ظالم و از جان، مال و ناموسِ مومنان مقدس است. مثل دفاع مومنان دربرابر روسیه، دلیران تنگستان دربرابر بریتانیا، دفاع مقدس دربرابر صدام، حزب الله لبنان و حماس دربرابر اسرائیل و... .
۵. خاک و پارچه مقدس نیست اما عنوان پیراهن یوسف و تربت اباعبدالله‌الحسین ع در پرتو انتساب به مقدسِ حقیقی مقدس شده است.

نتیجه: ایران، خاک ایران، پرچم ایران مقدس نیست؛ ایران، عراق، حجاز و... حتی چین و روسیه و آمریکا اگر "اسلامی" شوند مقدس خواهند بود.
معنای "اسلامی" بودن یعنی فرهنگ اسلامی در مقام واقع، محقق شده باشد نه‌اینکه در مقام حرف و شعار اسلامی باشد و در عمل فرهنگ شیطان بزرگ و اسلام آمریکایی حاکم شود !! پس هرگاه همه مسؤلان حقایق دینی و ولایت نائب امام زمان ع را به صورت کامل پذیرفتند (بنا به‌ فرمایش حضرت آقا) ما به مرحله "دولت اسلامی" رسیدیم و اگر همه مردم در تمام ابعاد مختلف زندگی، حقایق دینی و ولایت ایشان را پذیرفتند به مرحله "جامعه اسلامی" رسیدیم؛ آن زمانی است که می‌توان گفت که کشور ما و پرچم ما مقدس است. البته شاید کسی به صورت نسبی و مجازی این کلمات را بکار ببرد ولی ارزش جدی ندارد.
اللهم عجل لولیک الفرج
حامد وفسی
اول فروردین ۱۴۰۴

آن چیزی که آنها اصرار به آن دارند این است که ما با هم مجتمع نشویم، ما با هم برادر نباشیم، مسلمان ها در هر جا که هستند با اشکال مختلفه، یک شکل آن ملی گرایی، آن می گوید ملت فارس، آن می گوید ملت عرب، آن میگوید ملت ترک. این ملی گرایی که به این معناست که هر کشوری، هر زبانی بخواهد مقابل کشور دیگر و زبان دیگر بایستد.

این آن امری است که اساس دعوت پیغمبرها را بهم می زند. پیغمبرها که از اول تا ختم شان آمده اند مردم را به برادری، به دوستی، به اخوت دعوت کرده اند.

در مقابل آنها یک قشرهای تحصیلکرده در دامن غرب یا شرق آمده اند و ندانسته، اکثراً ندانسته و بعضی هم دانسته قضیه ملی گرایی را پیش کشیده اند. ملت عرب باید چطور باشد، در مقابل اینکه اسلام و ملت مسلم باید چه باشند، ملت عرب باید چه باشد، ملت فارس باید چه باشد، ترک باید چه باشد. رنگ های مختلف، این رنگ، رنگ سفید است، آن رنگ، رنگ سیاه است، آن زرد است.

تمام این مسائل، مسائل تفرقه افکن از این قدرت های بزرگ است و شیطان های بزرگ که بین ملت ها و بین افراد انسان ها می خواهند تفرقه بیندازند.

و ما از آن طرف می بینیم که اسلام تکیه کرده است بر اخوت با تعبیرهای مختلف. "انما المومنون اخوه" از آن استفاده می شود که کانه مؤمنین هیچ شأنی ندارند الا برادری، همه چیزشان در برادری خلاصه می شود. در مقابل این کلمه و سایر کلماتی که در قرآن کریم هست، آنها، ابر قدرت ها دیده اند که اگر این کلمه و امثال این کلمه تحقق پیدا بکند آنها دیگر نمی توانند در این کشورها دخالت کنند.

۱۳۶۰/۱۰/۲۰

آیت‌الله‌العظمی جوادی آملی در تفسیر تسنیم:

هيچ سرزميني ذاتاً مقدّس نيست، زيرا خداوند به مقدّس ترين سرزمين (مكّه مكرّمه) وقتي سوگند ياد مي كند كه پيامبر در آن باشد: (لااُقسِمُ بِهذا البَلَد واَنتَ حِلٌّ بِهذا البَلَد)[1]
يعني پيغمبر صلي الله عليه و آله و سلم و دين و فكر او در آن حاكم باشد و وقتي چنين نباشد، مؤمنان از خدا مي خواهند كه آن ها را از شر مكه نجات دهد: (رَبَّنا اَخرِجنا مِن هذِهِ القَريَةِ الظّالِمِ اَهلُها).[2]

جلد ۲۲ صفحه ۲۵۵