نظر بسیار صریح و شنیده نشده حضرت امام خمینی -ره- درباره "وطن و مرز"

قانون اسلام می‌خواهد سرحدات را از جهان برچیند و یک کشور همگانی تشکیل دهد و تمامی افراد بشر را در زیر یک پرچم و قانون اداره کند...

حکومت اسلام برای تربیت‌های اخلاقی و ورزش روحی و حیات مادی و معنوی تمام عائله بشری آمده است؛ با قومیت که از پندارهای جاهلانه بشر است به‌کلی طرف است؛ قانون اسلام عربی و فارسی و انگلیسی و فرانسوی ندارد؛ مرام اسلام توحید و تقواست، در هر کس بیشتر باشد به اسلام نزدیک‌تر است؛ گرچه در آفریقا باشد؛ «إِنَّ أَكْرَمَكُمْ عِندَ ٱللَّهِ أَتْقیٰكُمْ»...

این دیوارها که دور دنیا کشیدند و به نام کشور و وطن خواندند از فکر محدود بشر پیدا شده و علم محیط خدا فوق این کشورهاست، دنیا وطن توده بشر است و همه افراد باید در آن به سعادت دو جهان برسند...
*(کشف‌الاسرار، گفتار چهارم - حکومت)*

تمام افراد بشر وطن و هرچه مانند آن است برای خود می‌خواهند و ممکن نیست خود را فدای وطن کنند؛ آری در آنها گاهی حب شهرت پیدا می‌شود و تزریق دیگران کمک می‌کند فداکاری هم می‌کنند؛ لکن آن هم در اشخاص ساده‌لوح پیدا می‌شود و کلاهبردارها که در رأس توده هستند کمتر به چنین کارها اقدام می‌کنند...
*(کشف‌الاسرار، گفتار پنجم - قانون)*

اسلام برای تأمین علف نیامده است! اسلام برای تأمین معنویات آمده است.

حضرت روح‌الله کبیر -ره-:

خانم‌های محترم، خودتان را تهذیب کنید و کودکان خودتان را تهذیب کنید، کودکان خودتان را اسلامی بار بیاورید که در اسلام همه چیز است. خودتان در پناه اسلام و به اخلاق اسلامی متخلق بشوید که همه چیز در اسلام است. آقایان محترم! خانم‌های محترمات! ندای اسلام را لبیک بگویند.
اسلام برای تامین علف نیامده، اسلام برای تامین معنویات آمده است، همه‌اش فریاد از مادیات نباشد، بر خلاف مسلک اسلام است. معنویات اگر تحقق پیدا کرده، مادیات معنوی می‌شود و به دنبالش هست.
اسلام مادیات را به تبع معنویات قبول دارد، مادیات را مستقلاً قبول ندارد. اساس، معنویات است. یک کشور با معنویاتش کشور است.

۱۳۵۸/۰۳/۰۸

#برای_ایران یا "فِي سَبِيلِ الله" ؟!

علامه شهید مطهری -ره-:

ظاهراً در جنگ احد است؛ دیدند یکی از انصار خیلی در این جنگ شجاعت به خرج می‏دهد و خیلی هنر کرد و افراد زیادی را به خاک انداخت. درحالی که او روی خاکها افتاده بود و لحظات آخرش را طی می‏کرد و از درد هم خیلی رنج می‏کشید، بعضی آمدند خدمت رسول اکرم و گفتند: یا رسولَ اللَّه! فلانی خیلی مجاهد خوبی بود، خیلی سرباز خوبی بود، امروز خیلی فعالیت کرد. پیغمبر التفاتی نکرد. بار دیگر این سخن را گفتند. باز هم پیغمبر التفاتی نکرد. اسباب تعجب شد: چرا پیغمبر به چنین سرباز فداکاری اهمیت نمی‏دهد؟! تا اینکه یکی از مسلمین به بالین او رسید، گفت: مرحبا، تبریک می‏گویم به تو که فی سبیل اللَّه مجاهده کردی و الآن داری شهید فی سبیل اللَّه از دنیا می‏روی.
گفت: من این حرفها سرم نمی‏شود، فی سبیل اللَّه و شهید فی سبیل اللَّه سرم نمی‏شود. من دیدم مردم مدینه و مردم مکه دارند با همدیگر می‏جنگند؛ این طرف مردم مدینه هستند و آن طرف مردم مکه. تعصب وطنی و همشهری‌گری مرا وادار کرد که چنین کنم. این حرفهایی که تو می‏گویی، من سرم نمی‏شود. من به خاطر تعصب وطن و تعصب ملی‏‌گری و تعصب همشهری‏‌گری این کار را کردم.
بعد هم چون دید از درد رنج‏ می‏برد، گفت: من طاقت ندارم این دردها را تحمل کنم. به زحمت از جا حرکت کرد و سر شمشیرش را گذاشت روی قلبش و یک فشار داد، خودکشی هم کرد. تازه فهمیدند که چرا پیغمبر اعتنایی نکرد؛ چون جهاد باید جهاد فی سبیل اللَّه باشد، هجرت باید هجرت فی سبیل اللَّه باشد؛

آزادی معنوی، ص ۱۵۹

قیامِ اولیاء الهی در نظر #ملت_پرستان برخلاف عقل و شرع است.

حضرت روح‌الله کبیر -ره-:

سلام بر مسلمانان صدر اسلام که با اندک تدارکات جنگی به سلاطین جور روم و ایران تاختند و از کمی یاران به خود ترس راه ندادند.
و درود بی‌پایان بر علی بن ابی طالب که با دژخیمانِ به صورت مسلمان و مقدس‌نماهای بدتر از کفار جنگید و از هیچ قدرتی نهراسید.
و سلام بر حسین بن علی که با یاران معدود خویش برای برچیدن بساط ظلم غاصبان خلافت بپاخاست و از ناچیز بودن عده و عُده به خود خیال سازش با ستمگر را راه نداد و کربلا را قتلگاه خود و فرزندان و اصحاب معدودش قرار داد و فریاد «هیهات مناالذله» را به گوش حق‌طلبان رساند.
که در نظر دنیاگرایان و ملت‌پرستان، آنچه از این اولیای معظم الهی صادر شده، بر خلاف عقل و شرع است. قیام بدون تجهیزات کافی را عقلِ آنان نمی‌پسندد و شرع آنان اجازه نمی‌دهد.
و نیز به عقیده آنان، حرکت از کشوری به کشوری دیگر که دارای حکومت و تشکیلاتی می‌باشد، مخالف با عقل و ملّیّت بوده و بالاخره مخالف با موازین شرعی و الهی است. و همچنین صلح با نمرودیان و فرعونیان و ملحدان و ستمگران و سازش با ظالمانِ به صورت مسلمان و زهدفروشان داغ بر پیشانی، طریق صواب و عقل و شرع بوده و هست.

صحیفه نور، ج ۲۰، ص ۱۶