با تشکر از وقت مصاحبه که در اختیار ما گذاشتید.

س- به نظر شما ، احتمال وقوع فتنه ۹۸ ، تا چه اندازه جدّی است؟

بسم الله الرحمن الرحیم
الحمدلله رب العالمین و صلی الله علی سیدنا محمد و آله الطاهرین

ج- فتنه و دشمنی با انقلاب و نظام اسلامی، اختصاص به زمان و مکان خاصی ندارد ، تا زمانی که شیطان بزرگ آمریکا ، انگلیس و اذناب منطقه ایش مثل اسرائیل و عربستان و پیروان داخلی آن ها فعال هستند ، در هر جا و هر زمان ، احتمال وقوع فتنه وجود دارد و تا زمانی که ملت متدیّن ما و مسئولان نظام ، تسلیم هوای نفس آن ها نشوند ، دست از توطئه علیه اسلام و مسلمین برنمیدارند . همانطور که قرآن کریم می فرماید:
( وَلَن تَرْضَىٰ عَنكَ الْيَهُودُ وَلَا النَّصَارَىٰ حَتَّىٰ تَتَّبِعَ مِلَّتَهُمْ... | ۱۲۰ - بقره )
بنابراین خطر فتنه امری جدی است ولی قطعا در شکل های متفاوت و رنگ های مختلف عرضه می شود.

س- فتنه احتمالی چه رنگ و شکلی خواهد داشت؟

ج- باتوجه به فتنه های گذشته و تجربه های طیف ضد انقلاب ، آن ها متوجه شده اند که دو عامل اصلی قدرت نظام ، «قانون اساسی» و «ولایت فقیه» است. «قانون» چون صامت است، قابلیت آن را دارد که با شعار «قانونمداری» علیه آن عمل کرد ، اما «ولایت فقیه» یک حقیقت ناطق است و عامل اصلی پیروزی انقلاب و استمرار آن می باشد. بنابراین تمام حمله برای از بین بردن یا محدود کردن یا تضعیف قدرت ولی فقیه است.

س- عقیده شما درباره «ولایت فقیه» و مصداق آن چیست؟

ج- ولایت فقیه ، در واقع مسئله «ولایت فقه» است و این همان مسئله امامت و رهبری امت اسلام است که در حقیقت همان ولایت حضرت رسول اکرم -ص- است و در عصر حاضر همان ولایت حضرت حجت ابن الحسن -عجل الله تعالی فرجه الشریف- است و «ولی فقیه جامع الشرایط» در زمان غیبت ، نائب ایشان و با همه وظایف و اختیاراتِ امام معصوم است مگر مواردی که اختصاص به معصوم دارد.
اولین مصداق آن حضرت امام_خمینی -ره- بودند که وجودشان معجزه_الهی بود و مصداق بارز آن در امروز ، حضرت امام_خامنه_ای است که به لحاظ جامعیت کمالات و شرایط ، بی نظیر هستند اگر چه امکان دارد بعضی شخصیت ها در یک بُعد ، هم سنگ ایشان باشند. ولی در جامعیت ، یگانه دوران ما هستند و تعریف از ایشان ، ضرورتی ندارد ، زیرا تمام بزرگان حوزوی و دانشگاهی ، وقتی سخن می گویند ، سخنان آن ها در برابر فرمایشات حضرت آقا ، بهترین شاهد عظمت شخصیت علمی و عملی ایشان است.
کارنامه سی ساله ایشان به عنوان «امامت و رهبری» امت اسلام ، با وجود شرایط سخت داخلی و خارجی ، بسیار عالی بوده و قابل مقایسه با حاکمان تاریخی در کشور ما و دیگر کشور ها نیست و این البته افتخار اسلام عزیز و تربیت حضرت امام -ره- است که بهترین شخصیت ها را پرورش داده است.


س- فتنه جدید چگونه است و بر چه محور هایی موج سواری خواهد کرد؟

ج- به نظر بنده فتنه اصلی و بنیادی ، فتنه فرهنگی است که به صورت موریانه ای در حال نابود کردن اخلاق و ایمان مردم است و متولیان فرهنگی از حوزه یا دانشگاه و رسانه ها ، اقدامات جدی و کافی و مناسبی ، نداشته اند. هنگامی که ایمان مردم ضعیف شود ، قطعا صبر در برابر مشکلات هم کم شده و آرزوی رفاه و زیاده طلبی ، اشرافیت و... افزایش می یابد و عده ای از مردم برای بدست آوردن ثروت و... از هر راهی (حلال یا حرام) تلاش می کنند.
در اینجا مسئله معیشت، گرانی، بیکاری، رشوه و مشکلات دیگر ظهور می کند و از طرف دیگر بی لیاقتی مسئولان و عدم شایسته سالاری، مزید بر علت شده، عامه مردم شاکی می شوند و پاسخ قانع کننده ای دریافت نمی کنند، در این حالت ضدانقلاب در چهره دایه دلسوزتر از مادر وارد صحنه شده «اسلام» و «رهبری» را مسئول معرفی کرده، برای اصلاح امور، تز آمریکایی-انگلیسی «تغییر نظام» را مطرح می کنند.

س- پاسخ صحیح به مطالبات به حق مردم در این حالت چیست؟

ج- در نظام اسلامی بر اساس قانون اساسی ج.ا.ا برای هر مقامی، مسئولیت، اختیارات و وظایفی تعریف شده است و هر کس در هر مقامی که باشد، خصوصاً مقام معظم رهبری، باید پاسخگو باشند، ولی مغالطه ای که در اینجاست عبارت از این است که در مرحله اول، مسئول مباشر و مستقیم در هر امری باید جواب گو باشد. مثلاً اگر در یک دانشگاه، آشپز غذایش فاسد باشد در اولین مرحله او باید بازخواست شود، اگر مشکل حل نشد، باید معاونت مربوطه بازخواست شود تا در نهایت وزیر علوم؛ چرا که در قانون، امور اجرایی، پول و قدرت در اختیار وزیر قرار گرفته است و یا در قانون گذاری، نمایندگان مجلس مسئول هستند و امور قضایی و امنیتی هم به همین ترتیب می باشد.
بنابراین هرکس در امری که متصدی است مسئول بوده و باید بازخواست شود. در مدیریت کلان کشور و انقلاب، مقام معظم رهبری مسئول مستقیم هستند و باید پاسخگو باشند اما در امور قضایی، رئیس قوه قضائیه متصدی مستقیم پیشگیری جرائم و مجازات مجرمین است و در امور اجرایی، رئیس جمهور و هیئت دولت مسئول مستقیم هستند و هریک از این مقامات، در برابر خداوند متعال و مردم مسئول بوده و به سبب بی لیاقتی یا کم کاری و... باید در محکمه صالحه یا مجلس شورای اسلامی، جوابگوی اعمال خود باشند.
عملکرد حضرت #امام_خمینی -ره- و #حضرت_آقا در این چهل سال انقلاب، برای حفاظت از اصل نظام اسلامی و انقلاب، ستودنی است و حتی دشمنان انقلاب به درایت و مدیریت آن ها اعتراف دارند.
بنابراین عدم موفقیت دولت ها در بحث رفاه و مشکلات اقتصادی تماماً به قوه مجریه برمی گردد و عدم موفقیت های فرهنگی و اخلاقی، به رسانه ها، وزارت ارشاد، حوزه های علمیه، آموزش و پرورش و دانشگاه ها بازگشت می نماید و....
بله می توان این مطلب را پذیرفت که تمام مسئولیت های قوا و نهاد ها در کل به مقام رهبری باز می گردد ولی به صورت غیرمباشر و غیرمستقیم و این مطلب در حکومت حضرت رسول -ص- و امیرالمؤمنین -ع- هم این طور بوده است.

س- آیا به نظر شما انتقاد از رهبری و مراجع تقلید و قانون اساسی، امری جایز و صحیح است؟

ج- از دیدگاه علمی و در محیط های علمی، انتقاد از معصوم جایز نیست؛ زیرا با قبول عصمت، متناقض می شود. اما می توان قطع نظر از عصمت قرآن و امامان، آن ها را زیر سؤال برد. با این توضیح، تکلیف غیر معصومان روشن است. پس درباره قانون اساسی و رهبری و مراجع تقلید هم، به طریق اولی می توان آن ها را نقد کرد، زیرا هیچ کدام دارای عصمت نیستند، پس جایز است.
اما به نظر بنده در شرایط کنونی کشور که ما در حال جنگ با دشمنان هستیم و رسانه های شیطان، دائماً در حال دروغ پردازی و تهمت و ایجاد شبهه و در نهایت تضعیف ایمان مردم به اولیاء دین هستند، قطعاً کار صحیحی نیست و موجب کمک و تقویت دشمنان و ضرر به اسلام می شود. بعلاوه تدبیر امور سیاسی، نیاز به وحدت مردم و بصیرت آن ها دارد و شکست دولت امیرالمؤمنین و امام حسن -علیهماالسلام- به سبب نبود این دو عامل بود و وظیفه خواص و علماء و مسئولان این است که در همه امور، مردم را ولی نعمت خود بدانند و فقط خود را یک #نوکری برای این ملت حساب کنند و مسئولیت کم کاری ها و خطاهایشان را پذیرفته، از مردم عذر خواهی کنند و با پافشاری و لجاجت در تصمیم های غلط و تلاش برای حفظ مقام، بار مسئولیت خطاهایشان را به عهده رهبری و نظام قرار ندهند. طبیعتاً مردم متدین هم، وقتی صداقت آن ها را ببینند آگاه می شوند که خطا و اشکال در یک پست و مقام بوده و امری عادی است و از نظام اسلامی نه تنها ناامید نمیشوند، بلکه با امیدواری بیشتر از چهل سال گذشته، به حرکت خویش ادامه می دهند.