#برای_ایران یا "فِي سَبِيلِ الله" ؟!

علامه شهید مطهری -ره-:

ظاهراً در جنگ احد است؛ دیدند یکی از انصار خیلی در این جنگ شجاعت به خرج می‏دهد و خیلی هنر کرد و افراد زیادی را به خاک انداخت. درحالی که او روی خاکها افتاده بود و لحظات آخرش را طی می‏کرد و از درد هم خیلی رنج می‏کشید، بعضی آمدند خدمت رسول اکرم و گفتند: یا رسولَ اللَّه! فلانی خیلی مجاهد خوبی بود، خیلی سرباز خوبی بود، امروز خیلی فعالیت کرد. پیغمبر التفاتی نکرد. بار دیگر این سخن را گفتند. باز هم پیغمبر التفاتی نکرد. اسباب تعجب شد: چرا پیغمبر به چنین سرباز فداکاری اهمیت نمی‏دهد؟! تا اینکه یکی از مسلمین به بالین او رسید، گفت: مرحبا، تبریک می‏گویم به تو که فی سبیل اللَّه مجاهده کردی و الآن داری شهید فی سبیل اللَّه از دنیا می‏روی.
گفت: من این حرفها سرم نمی‏شود، فی سبیل اللَّه و شهید فی سبیل اللَّه سرم نمی‏شود. من دیدم مردم مدینه و مردم مکه دارند با همدیگر می‏جنگند؛ این طرف مردم مدینه هستند و آن طرف مردم مکه. تعصب وطنی و همشهری‌گری مرا وادار کرد که چنین کنم. این حرفهایی که تو می‏گویی، من سرم نمی‏شود. من به خاطر تعصب وطن و تعصب ملی‏‌گری و تعصب همشهری‏‌گری این کار را کردم.
بعد هم چون دید از درد رنج‏ می‏برد، گفت: من طاقت ندارم این دردها را تحمل کنم. به زحمت از جا حرکت کرد و سر شمشیرش را گذاشت روی قلبش و یک فشار داد، خودکشی هم کرد. تازه فهمیدند که چرا پیغمبر اعتنایی نکرد؛ چون جهاد باید جهاد فی سبیل اللَّه باشد، هجرت باید هجرت فی سبیل اللَّه باشد؛

آزادی معنوی، ص ۱۵۹